De twee full-length albums van A Place To Bury Strangers zijn verwoestend overtuigend en doen je snakken naar meer. Na een paar hongerige jaren (‘Exploding Head’ stamt uit 2009) is er dan eindelijk een vervolg, in de vorm van een EP – met de boodschap dat er een volledig album in aantocht is.

 

Met ‘Onwards The Wall’ doet de band precies genoeg om je honger eventjes te stillen. De EP bestaat uit 5 nummers die zo zijn als je van A Place To Bury Strangers gewend bent: duister, gruizig, gejaagd en zeer geschikt voor een maximaal opengedraaide volumeknop. Dit geluid zijn we inmiddels al wel gewend en de plaat is dus niet heel vernieuwend meer, iets waar hij door Pitchfork genadeloos op afgerekend wordt. Wat mij betreft staat A Place To Bury Strangers echter nog altijd aan de top van hun genre en why change a winning formula?

 

Toegegeven, Onwards The Wall is iets vlakker dan zijn voorgangers, hij schuurt en piept wel heel erg lekker maar de herkenbare, gierende gitaarriffs waar Exploding Head vol mee staat zijn op deze EP iets minder te horen. Iets minder overdonderend is ‘ie dus, maar dat maakt dit ‘zoethoudertje’ absoluut niet minder de moeite waard. Sterker nog, het is de vraag of hij de honger wel stilt of het verlangen naar het elf nummers tellende ‘Worship’ dat in juni van dit jaar uit zal komen alleen maar groter maakt.