Koos Borg is sinds 1996 een van de geluidsmannen van Vera, die verantwoordelijk zijn voor de techniek en het geluid tijdens het concert. Koos heeft tevens vrijwilligersfuncties vervuld als humper (podiumopbouw en dergelijke).

 

Het was 22 november 2002 en Prong kwam spelen met een voorprogramma en het kwam zo uit dat ik moest werken bij dit concert. Ik deed FOH. Front of House en dat wil ongeveer zeggen dat ik de gastmixers even laat zien wat voor spullen we hebben, eventueel advies geef, en dan zegt hij/zij welke spullen hij/zij zou willen gebruiken en dan sluiten we dat aan.

 

Ik was in 1989 ook bij Prong geweest dus het was niet iets waar ik tegenop zag, integendeel, hun gortdroge strakke sound beviel me wel en het was geen doorsnee metalband. Wat weer wat minder kan zijn aan zulke concerten is dat een band van dat kaliber onder het personeel dat ze meeneemt ook een geluidsman mee komt, die waarschijnlijk door het boekingsburo van de band is ingehuurd en niet direct door de band zelf. Dit om te garanderen dat elk concert geluidstechnisch gezien van een behoorlijk niveau is, natuurlijk, en als het goed is ontstaat gedurende zo’n toer een chemie tussen band en crew, die tot gevolg zou moeten hebben dat de band elk concert de live sound heeft die ze nodig heeft.

 

De soundcheck ging zonder noemenswaardige problemen en we hadden toen in het clubcircuit nog geen afspraken gemaakt over geluidslimieten. De meeste soundchecks waren vrij stevig, omdat je dan mooi de grenzen kon verkennen zonder publiek en bovendien in een lege zaal. Aangezien de band de crew inhuurt, in feite, konden we er toen ook niet vaak veel meer aan doen dan er wat van te zeggen als we het te hard vonden.

 

Het was druk en er werd enorm veel bier ingenomen door het publiek. Zoals altijd bij drukke concerten verkochten we geen glaswerk en werd dus het bier in plastic bierglazen getapt. Het voorprogramma had zijn ding gedaan, maar iedereen was wel toe aan Prong en na de ombouw was het zover.

 

Het concert begon met een daverende hoeveelheid geluid aan trommels; enorm zwaar en hard. De rest van de band kwam erbij en het was een grote brei. De geluidsmixer van Prong deed me denken de vader van mijn toenmalige zwager. Op zich sympathiek, maar al wat over the hill. Waarschijnlijk had hij veel in stadions en op andere grote evenementen gemixt; in ieder geval: dit was geen Prong zoals het hoorde: veel te veel effecten was het bulderende geluid nog veel warriger maakte. Dus, ik zei er wat van; ik zei dat het te hard was. Op de manier van mixen heb ik in zo’n positie nu eenmaal geen invloed, maar ik kon op zijn minst zeggen dat het te hard was en ik hinte hem ook nog minder effect te gebruiken, maar zo’n ervaren man laat zich niet snel beïnvloeden door iemand van de P.A. in zo’n kleine zaal.

 

Ik vond het wel vreemd dat de toermanager, of wat voor opperhoofd dan ook van deze toer, pal naast de mengtafel stond; meestal hebben ze, namelijk, de band al tig keer gezien en checken hoogstens heel even of alles goed gaat en zijn ze vooral naast het podium of backstage te vinden. Hij reageerde, nog steeds tijdens het eerste nummers was dat, in ieder geval met de opmerking: “hier moeten we even doorheen en dan komt het wel goed.” We zullen zien dacht ik…

 

Het publiek gooide bier naar elkaar, maar dat gebeurt wel vaker als ze het naar hun zin hebben en het is ruig. Of er daarbij apparatuur geraakt wordt zal ze niet snel interesseren, maar daar zag het ook helemaal eerst niet zo naar uit. Veel mensen weten ook niet eens dat het niet allemaal spullen zijn van de band; het kwam zelden voor in Vera dat bands zelf ook een zaaltafel meenemen. Ondanks dat we mengtafel nog maar een jaar hadden en het de best klinkende en duurste was tot dan toe maakte ik me niet erg druk daarover; die we daarvoor hadden konden wel tegen een glas bier.

 

Plotsklaps gooide iemand, tussen podium en mengtafel, midden uit het publiek een volle tree met 6 halve liter glazen zo achterover midden op de mengtafel. Het geluid van Prong verwerd tot een kruising tussen Alec Empire en Electriciteit Is Onze Hobby en de band had het al snel door, Tommy Victor wou nog wat vragen of ze nog hoorbaar waren, maar de mengtafel had er geen zin meer in en deppen hielp niet. Ze besloten van het podium af te gaan totdat nadere info zouden krijgen over het vervolg.

 

 

Al snel schoot, onder meer Alco, een oud-Veraan en oud-geluidsgroep lid, me aan. Hij en wat andere bekenden stonden wel vaker in de buurt van de mixpositie. De geluidsman van Prong dacht al aan het einde van het concert. We wisten de tourmanager en de geluidsman te overtuigen dat we een oude monitortafel uit het stof zouden trekken om de huidige te vervangen. Dat was gemakkelijker gezegd dan gedaan. Terwijl ik alle kabels uit de kapotte mengtafel (Midas Legend voor de kenners…) haalde, haalden zij het oude gebakje op. Maar omdat de zaal vol publiek stond was het niet eenvoudig je zelf te verplaatsen, laat staan apparatuur. Ze hadden uiteindelijk het ding gevonden en de daarbij benodigde voeding om het ding stroom te geven. We gooiden de deksel, die ook inmiddels opgehaald was, gewoon op de kapotte mengtafel en zetten het half zo grote gebakje er gewoon bovenop. (Soundcraft Delta monitor voor de kenners)

 

Na het halen van nog wat extra kabels konden we de oude monitortafel zo aansluiten dat elk kanaal in de mixer was aangesloten en na een korte uitleg over de lay-out van deze tafel begon men met het soundchecken van elk kanaal, waarbij de gastmixer op zijn knieën op een barkruk zat. Omdat deze tafel andere, beperktere, aansluitmogelijkheden kent, konden we direct geen effecten aansluiten, en het interesseerde ook niemand, want het concert moest weer op gang en mij interesseerde het niet, omdat ik het de mixer niet gunde daar ook nog eens werk van te maken. Natuurlijk werd de equalizer op de eindmix wel aangesloten.

Al met al duurde dit toch al snel een half uur, een half uur waarin het publiek zoveel gezopen heeft dat we later de reparatie geheel daarvan hebben kunnen bekostigen.

Ik heb thuis maar 1 plaat van Prong, 3, een 12” met daarop Third From the Sun en juist met dat nummer vervolgden ze de set. Ondanks de zorgen voor morgen heb ik me, de rest van het concert, prima vermaakt. Gortdroog, superstrak en hard, maar niet meer veel te luid en zonder enkel effect.

 

De geluidsman keek ietwat in de trend van, 'ik kan er niet meer van maken', naar zijn toeropperhoofd. Dat is, echter, precies wat hij vanaf het begin had moeten doen en de band is goed genoeg zonder. Het publiek ging helemaal uit zijn dak… Eindelijk Prong. Mede door dit incident is dit concert in de Vera Poll van 2002 verkozen tot concert van het jaar.

 

Foto's Peer

- Koos Borg