Sommige mensen bouwen onverstoord aan hun oeuvre, zijn wars van stromingen en vaak schatplichtig aan een eigen verleden. Rob Crow is zo'n iemand. Of hij nu met Pinback, iets als Heavy Vegetable of solo voor de dag komt, zijn (muzikale) strekking blijft altijd hetzelfde.

Met een hoog gelegde lat, combineert hij waar liefhebbers hem om waarderen: spannende tokkels, mathrockende flegmatiek en sfeervolle pop. Dat alles aan elkaar geregen met zijn karakteristieke stem.

Met een Pinback-plaat op de agenda - 'Information Retrieved' zal komend jaar verschijnen - komt Crow nog snel even met wat solowerk: 'He Thinks He's People'. En nog meer dan voorganger 'Living Well' (2007) heeft Crow allerlei inspiraties samengebracht op deze plaat. Of beter, alle uithoeken van dat wat we van Crow kennen, komen langs, zonder dat het de plaat onrustig maakt. De sfeer is eerder sereen en die rust zorgt voor de rode draad door de plaat. Hij doet eigenlijk precies dat waar hij zo om wordt geroemd.

Maar maakt dat 'He Thinks He's People' tot een goede plaat? Nee, dat maakt het niet. Rob Crow heeft, naast al het moois wat hij maakt, de bijzondere klasse om de luisteraar te verbazen. Met schitterende melodielijnen, interessante wendingen of scherpe timing. En die klasse, die toegevoegde waarde, zoals hij op de Pinback-platen doet en bij enkele gastbijdragen wel heeft, blijft op 'He Thinks He's People' jammer genoeg uit - luister maar eens naar 'People Staying Awake' van de band Sleeping People en je begrijpt het.

Dat neemt niet weg dat er een paar mooie nummers op 'He Thinks He's People' staan. 'Prepare To Be Mined', 'So Way' en de single 'Sophistructure', om maar wat te noemen. Maar dat beetje extra hebben ze niet. Maar goed, je kunt niet alles hebben.