Een vijftien jaar geleden woonde ik in een portiekflat aan de Dierenriemstraat. Via de studentenvereniging waar ik bij zat kon het wel eens voorkomen dat ik voor 4 á 5 leden moest koken. Leuk, maar op een zomerse dag had ik bij de Bart Smit een Supersoaker gezien voor een paar euro of gulden. Als kleuter die ik was, ben en blijf leek het me leuk om mijn verenigingsnoten nat te spuiten vanaf mijn balkon op de tweede verdieping op het moment dat ze voor het eten verschenen. Kopen dat ding!

De deur naar de portiek moest ik open buzzen dus ik zag hongerige leden al in paniek futiel rondjes rennen terwijl ik met een genadeloze straal en een kakelende lach als psychotische heerser vanaf mijn balkon de hel op hun deed neerkomen. Super. Tof. Idee. Het lauwe pisstraaltje van een negentigjarige met nierstenen zo groot als kerstballen wat het plastieken geweer uiteindelijk produceerde was... Teleurstellend.

In mijn dromen stond ik met slippers en badjas in de keuken de Supersoaker voor de eerste maal te vullen. Nog bij de kraan probeer ik VOORZICHTIG met een klein kneepje of er wel een straaltje geproduceerd wordt. Terwijl ik uit mijn slippers tegen de muur word gelanceerd blaast de straal de halve keuken naar gruzelementen. Een groot gapend gat waar eerst mijn balkon was knettert en sist door de opengelegde elektriciteits,- en waterleidingen. Ja, heel de Dierenriem zag er opeens uit als een scene uit The Towering Inferno door mijn ondoordachte daad. Zoals gewoonlijk gooide de werkelijkheid echter weer roet in het eten. Boos schuddende vuist richting werkelijkheid!

Gelukkig is daar vijftien jaar later de The Super Soakers. Het enthousiasme van de jonge band waarmee ze hun garagerock brengen werkt binnen seconden als vijftien jaar therapie voor mijn supersoaker PTSD. Melodieus zonder de pas in te houden, fijne hooks en instrumentaal goed in balans zie ik opeens zonlicht losbreken door de grauwe mist die het incident had veroorzaakt. Na het lauwe optreden van het overschatte Parquet Courts was The Supersoakers als een haag van koel water spuitende supersoakers tijdens een zinderende zomerdag. Ik huppel daar graag nog een keer doorheen!