Zaterdag waren er drie gasten die heel goed die 60’s bluesrock deden en daarbij wat garagerock + wat surf liedjes deden. Er kwam van alles voorbij, Dick Dale, Link Wray, Rory Galagher. Het was ook nog eens goed en verrassend druk gezien verder iedereen deze avond in Het Viadukt was, tentamenperiode, iedereen door z’n stufi/loon heen is of dat laatste beetje de komende week in Vera gaat uitgeven. De zanger van Mooon vertelde aan het einde nog dat er veel mensen tegen ze zeggen dat ze een keuze moeten maken, surf, garage of blues, maar ze doen liever wat ze leuk vinden en dat is wat ze nu doen. Dat is ook zo, je moet doen wat je tof vindt, maar ik ben het eigenlijk wel met die andere lui eens.

Zondagavond waren er de drie Duitsers van Pretty Hurts die heel hard op Dischord punk gingen. Was fijn en kneiterhard, maar de avond werd hoe dan ook gestolen door Dawn of Humans. New Yorkers met een zanger die zijn ballen ingetaped had en verder vrijwel naakt. Daarnaast had hij vandaag wat zwarte inkt op zijn hoofd gesmeerd en een spiegel over zijn pols getaped. Het had wat weg van GG Allen meets - laten we zeggen - Pharmakon, met een backing band dat met het restmateriaal van Hoax aan de haal is gegaan. Oh, maar Pharmakon is een jong en blondharig meisje met begripvolle ouders en deze zanger is meer van het type havenwerker met daddy issues. Niks mis met allebei. Ik hou van zowel Taxi Driver als Annie Hall, maar Taxi Driver vind ik verre weg de betere film. New York Hardcore heeft een traditie van primitivisme en ik vond dat ze dit wel met een flinke dosis ironie deden. Ok, het was wel even schokkend, wat gaat ie nou weer doen, maar er gebeurde niet zo veel. Ik denk ook niet dat de gemiddelde Groninger zo onder de indruk was van een in z’n blote piemel dansende Yank. Ik vond het gaaf, maar om eerlijk te zijn begreep ik het ook niet helemaal.

|Thomas