Door de recente film The Artist (2011) werd ik weer eens herinnerd aan de prachtige evolutie van film die altijd maar door lijkt te gaan. In deze film gaan het om de opkomst van de geluidsfilm. De toevoeging van synchroon geluid welteverstaan, want er was natuurlijk altijd wel een pianist aanwezig bij elke willekeurige filmvertoning. Het Amerikaanse publiek werd razend enthousiast toen de eerste geluidsfilm, The Jazz Singer (1927), door Warner Bros uitgegeven werd, en dat terwijl het een opname van een paar liedjes betrof. Dat is voor ons nu natuurlijk oude koek; geef mij maar een live concert! Desalniettemin is het interessant om te bedenken dat dit soort ontwikkelingen nu ook gaande zijn in de cinema met de opkomst van digitale technieken.

Of de overgang van stom naar geluid net zo’n rigoureuze stap is als de toevoeging van computerbeelden aan films weet ik niet. Een ding is zeker, voor acteurs betekenen de veranderingen soms dat ze geen werk meer kunnen vinden, of dat hun baan drastisch veranderd. In the Artist ziet George Valentin de faam en glorie van het zilveren scherm door zijn vingers glippen. In een recenter voorbeeld is mooi te zien hoe een set veranderd door digitale revolutie. Zoals je misschien weet is The Adventures of Tin Tin een weergaloos 3d-spektakel van de bovenste plank. Jamie Bell speelt de hoofdrol, maar dat komt niet door zijn uiterlijk - gelukkig niet, want dan zou hij een rondhoofdige babyface zijn die veel te serieuze gesprekken met zijn hond heeft. Hierbij een fragmentje van de making off van Tin Tin, fantastisch om te zien. Let vooral op de man die Snowy (het hondje) speelt vanaf ongeveer de derde minuut.

Voor mijzelf als kijker betekent verandering in de cinema soms ook dat ik nostalgisch word, ook al heb ik een voorgaand filmtijdperk misschien helemaal niet meegemaakt. Bijvoorbeeld; de oude en de nieuwe Star Wars. Ik vind de oude leuker, omdat er geen computerbeelden worden gebruikt. En ik word haast sentimenteel bij het zien van oude sciencefiction sets, maar ik was nog kleiner dan eencellig toen de eerste sciencefictionfilms uitkwamen. De sets van Logan’s Run, Alien, Blade Runner, Total Recal of 2001: A Space Odyssey zijn stuk voor stuk magnifiek. En omdat ik nu geen passend einde weet voor deze blog hierbij nog een filmpje over het maken van 2001: A Space Odyssey.