Van bands wordt vaak verwacht dat ze een stap naar volwassenheid maken, meestal ergens richting hun derde plaat. Blijkbaar mag je niet al te lang jong en springerig klinken, zelfs als je daarmee juist wel doorbrak. Het Amerikaanse Jaill, uit Milwaukee, zit middenin dit proces, maar vooralsnog lijkt dit heel vloeiend te verlopen, zonder dat je het gevoel krijgt dat ze heel geforceerd bepaalde ‘stappen proberen te zetten’.

Ik heb het over ‘Traps’, inderdaad de derde langspeler van deze fijne indieband. Het is hun tweede op Sub Pop, en die zullen natuurlijk wel willen dat een band uit hun stal zich doorontwikkelt, maar het lijkt me ook geen label dat de bands beknot in hun vrijheid. Jaill klinkt namelijk heerlijk vrij op ‘Traps’, doet waar het zin in heeft en dat levert een hele behoorlijke plaat op. Minder uptempo dan voorganger ‘That’s How We Burn’, met volwassener teksten vol twijfels over relaties en verantwoordelijkheden. Ik noemde in mijn vooruitblik op hun (gratis!) concert van 7 oktober in Vera in dit verband al twee songtitels die mij exemplarisch lijken: Was op de vorige plaat de tweede song getiteld ‘Everyone’s Hip’; op deze nieuwe heet-ie ‘Everyone’s A Bitch’.

Single ‘House With Haunting’ neemt de tijd en voert je mee; ‘Horrible Things (Make Pretty Songs)’ en ‘Madness’ zijn prachtige ‘kleine’ popliedjes en opener ‘Waste A Lot Of Things’ doet aardig aan zelfreflectie, als ware het een biecht. Er staat niet een echt dansbare Swingavondhit op zoals op de laatste plaat met ‘Demon’ het geval was. In plaats daarvan krijg je een mooie luisterplaat die per draaibeurt meer gaat bekoren. Zo zet Jaill de nodige stappen, zonder gelukkig nu al een ouwe lullenband te worden.

T-Ice