Eén van de unsung heroes van de hedendaagse rock & roll wat ons betreft. Als deze man in de jaren ’50 muziek had gemaakt was ie een soort Buddy Holly geweest bij wijze van spreken. En in de jaren ’60 was ie misschien wel een gevierd songschrijver in de Brill Building geweest. Keith heeft namelijk een superieur gevoel voor popsongs en de geschiedenis van de popmuziek en kan in elke stijl nummers schrijven. En bijna alles heeft dat frisse kleurtje van het beste Nick Lowe en Dave Edmunds werk. Of wat mensen als John Hiatt en Ben Vaughn op hun hoogtepunt even konden. Opwekkende, vrolijke popsongs met een knipoog, schatplichtig aan alle popmuziek die voorafging. Keith is dikke vrienden met mensen als Jack Oblivian en Harlan t Bobo waardoor het materiaal toch altijd puur genoeg blijft. Hier een mooie recensie op Blurt.  ‘it's nice to hear someone still celebrating the simple virtues of guitars, choruses and tunes’ heet het daar. En zo is het maar net! ‘songs so timeless and well crafted you’d swear they were obscure 50′s or 60′s B-sides’ heet het hier. Held!

- Jan Kooi (Elpee)