Het voordeel van de Spaanse cultuur in combinatie met festivals is dat de bands lekker laat beginnen. Rond 18 uur plugt de eerste band de gitaren ongeveer in, wat ons genoeg lichamelijke hersteltijd oplevert. De keerzijde is namelijk dat een afsluiter als Girl Talk op dag 1 pas om 05.00 uur begint. Het duurt met zo'n nacht in de benen net wat langer om het festivalterrein te vinden, wat resulteert in een vrijwel volledig gemist optreden van Avi Buffalo.

 

Jammer de bammer, de noisejam die we nog net wel meepakken van het indierock gezelschap uit Amerika klinkt erg goed. Volgende keer toch maar de wekker zetten (en zorgen dat de wekkertelefoon niet uit je appartement gejat wordt 's nachts, Barcelona blijft een apart verhaal wat dat betreft).

Gelukkig blijkt het festival zelf weer gezellig als altijd. Male Bonding geeft een beukende indie-punkrock show weg zo 'vroeg' in de avond.

De grote verhalen die ik op voorhand hoorde over M. Ward deden zijn optreden wat tegenvallen, het was me net wat teveel 'dadrock', hoewel de nummers in het begin van de set volgens de verhalen spannender waren. Nouja die had ik dus gemist. Wel een prachtige stem desondanks.

James Blake kan op een festival als dit natuurlijk niet ontbreken, en weet een gigantisch publiek naar de Pitchfork-stage te trekken en geeft daar een goeie show. Uiteraard moet je Blake vooral zien in de intieme setting van een club, maar dat hij live zijn mannetje staat bewijst hij eens te meer. Minpuntje is alleen dat in de rustige delen van het optreden (en die zijn er nogal veel), de muziek van het hoofdpodium overal doorheen tettert. Een euvel wat vaker terugkomt op deze Primavera-editie, flink verbeterpunt voor volgend jaar.

The National is dan weer zo'n typische festivalband die ik al te vaak heb gezien, terwijl ik niet echt een grote fan ben. Die slaan we dus maar mooi over. Sufjan Stevens schijnt ook nog een nummertje te hebben meegezongen, wat misschien leuk is voor de lezer die Sufjan/The National een warmer hart toedragen dan ondergetekende.

Dat gaf me tijd om een goed plekje bij het hoofdpodium te zoeken (onderweg nog even langs Ariel Pink, niet mijn ding wederom, wel prima optreden voor wat ik zag) voor Belle & Sebastian, die me niet teleurstelden, wat ik al knap genoeg vind na alle lyrische recensies die ik over eerdere liveshows heb gelezen. Mooie mix van oud en nieuw werk en strak gespeeld. Minpuntje is dat ik hierdoor de show van fuzzpoppers No Joy gemist heb. Je kunt niet alles hebben. Maar die wippen vast nog wel eens langs in de regio van Groningen.

 

Mijn reisgezelschap verklaarde Twin Shadow tot een superoptreden, maar ik was onderweg naar Deerhunter, vaste gast op Primavera (vijfde jaar op rij) en gewoon een van de beste en meest vooruitstrevende rockbands ter wereld. 'Natuurlijk' niet zo goed als de Melkweg-show eerder dit jaar, maar Bradford Cox en de zijnen speelden de hele weide weer plat. Grote klasse.

Iets eerder weg bij Deerhunter om goed te kunnen staan bij een van de grote spraakmakers van het festival. Jaren 90 helden Pulp zou namelijk na tien jaar weer eens de live-bühne betreden. Een epische intro met een neervallend doek geeft het startsein voor een trip down memory-lane. Tenminste, voor de oude lullen in het publiek, ik als jonkie geniet gewoon van de supergladde maar oh zo fijne rockende gitaarpop van Jarvis Cocker and friends. Grinderman was gister goed, Pulp misschien nog wel beter. Magisch, een uur lang kippenvel en het gevoel iets heel bijzonders te hebben meegemaakt (dit was de eerste reünieshow trouwens, meer volgen deze zomer, ga ze zien!).

Hierna vielen Battles (speel nou je liedjes en doe niet zo moeilijk met intermezzo's en opbouw, dat is leuker voor iedereen), Simian Mobile Disco (dj-set, alleen maar foute fidget house) en Jamie XX (minimale electro-set, het draaien van zijn Gill-Scott Heron remix krijgt achteraf wel een extra 'mooie' lading) wat tegen, maar de dag was ook wel lang genoeg inmddels.

 

Voor mij de minste dag van het festival qua muziek (Deerhunter, B&S, James Blake, Pulp, ach ja het is net wat je de 'minste' dag noemt), maar wetende wat de volgende dag nog komen ging zat ik daar niet zo mee. Morgen het laatste deel.

 

>> Ga naar dag 1

>> Ga naar dag 3

 

- Ralf